Aktualności

9 października 2019 r.


Podczas inauguracji roku akademickiego prorektor ds. studenckich prof. Wojciech Strzyżewski poinformował, że Uniwersytet Zielonogórski „wzbogacił się” o dwóch profesorów. Są to: prof. dr hab. inż. Anna Dobrzańska-Danikiewicz z Wydziału Mechanicznego oraz prof. Zbigniew Ficek z Wydziału Fizyki i Astronomii. Poniżej prezentujemy ich naukowe sylwetki.
 

Prof. dr hab. inż. Anna Dobrzańska-Danikiewicz, urodziła się w 1975 r. w Gliwicach. Jest absolwentką Politechniki Śląskiej, na której ukończyła studia magisterskie na Wydziale Organizacji i Zarządzania (1999). Jako jedna z najlepszych absolwentek uczelni, uzyskała za to Nagrodę Rektora. W 2003 r. obroniła z wyróżnieniem doktorat na Wydziale Mechanicznym Technologicznym uzyskując nagrodę firmy Fiat Polska. W 2012 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Metalurgii, uczestnicząc jako pierwsza osoba z tego Wydziału w procedurze realizowanej tzw. „nowym trybem” i uzyskując Nagrodę Rektora. Postępowanie o nadanie tytułu naukowego profesora w dziedzinie nauk technicznych wszczęto w 2017 r. w Instytucie Metalurgii i Inżynierii Materiałowej im. Aleksandra Krupkowskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Począwszy od 2018 r. prof. dr hab. inż. A. Dobrzańska-Danikiewicz jest etatowym pracownikiem Wydziału Mechanicznego Uniwersytetu Zielonogórskiego, obecnie w Katedrze Materiałoznawstwa, Technologii i Eksploatacji Maszyn Instytutu Inżynierii Mechanicznej. 


Prof. A. Dobrzańska-Danikiewicz jest autorką, współautorką lub współredaktorką ok. 250 publikacji naukowych, w tym kilkunastu książek, z których wydane w ostatnich latach to: „Inżynieria powierzchni materiałów. Kompendium wiedzy i podręcznik akademicki” (2018), „Metalowe materiały mikroporowate i lite do zastosowań medycznych i stomatologicznych” (2017), „Nanokompozyty złożone z nanorurek węglowych pokrytych nanokryształami metali szlachetnych” (2015), „Księga technologii krytycznych kształtowania struktury i własności materiałów inżynierskich” (2013). Od 2018 jest współredaktorką Zeszytów Specjalnych (ang.: Special Issues), takich jak: “Advanced Nanoengineering Materials” (Journal of Nanomaterials, Hindawi), “Carbon Nanomaterials and Nanocomposites” oraz “Laser Processing of Materials” (Materials Performance and Characterization, 2019, ASTM International), “Synthesis and Characterization of Biomedical Materials” (Processes, MDPI), które już wyszły lub wkrótce ukażą się drukiem.


W czasie swojej aktywności naukowej prof. A. Dobrzańska-Danikiewicz uczestniczyła w kilkudziesięciu zagranicznych konferencjach naukowych, które odbyły się m.in. w Meksyku, Kanadzie, USA, Indiach, Turcji, Austrii, Francji, Portugalii, Hiszpanii, Szwajcarii, Niemczech, Włoszech, Słowenii, Rosji, Bułgarii, na Ukrainie, Węgrzech, Słowacji i Litwie, a także uczestniczyła w organizacji ponad 20 konferencji, seminariów lub paneli naukowych, w tym kilku za granicą. Brała udział w licznych programach europejskich, jako niezależny ekspert oceniający wnioski o dofinansowanie, wykładowca, badacz, doktorant i student, przebywając na kilkunastu stażach zagranicznych w Szwajcarii, Niemczech, Danii, Portugalii, Hiszpanii, Słowenii i we Włoszech, łącznie spędzając zagranicą około 2 lata. Uczestniczyła także jako wykonawca lub główny wykonawca w blisko 40 projektach badawczych  podnoszących jakość kształcenia. W czterech z nich pełniła funkcje kierownicze.


Od kilkunastu lat prof. A. Dobrzańska-Danikiewicz zajmuje się opiniowaniem projektów i dotychczas oceniła, jako niezależny ekspert, ponad 300 wniosków o dofinansowanie o charakterze naukowo-badawczym, wdrożeniowym i edukacyjnym na zlecenie instytucji publicznych (takich jak: NCBiR, PARP, NCN, OPI, Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju), przedsiębiorców i Agencji EACEA podległej Komisji Europejskiej. Ważną rolę w aktywności zawodowej zajmuje kształcenie młodzieży. Świadczy o tym wypromowanie blisko 50 inżynierów, ponad 20 magistrów i 4 doktorów, z których każdy obronił się z wyróżnieniem, a także realizowana wraz ze współpracownikami i doktorantami działalność wynalazcza, którą dokumentują 3 udzielone patenty, 6 zgłoszeń patentowych i 25 nagród przyznanych na międzynarodowych targach wynalazków, takich jak: KIWIE (Seul, Korea Południowa), ITEX (Kuala Lumpur, Malezja), iENA (Norymbergia, Niemcy), Expo (Macau, Chiny), FINEX (Teheran, Iran).


Prywatnie prof. A. Dobrzańska-Danikiewicz od 15 lat jest żoną Krzysztofa i mamą trzech córek – Zofii, Heleny i Ewy. Lubi górskie wycieczki, dalekie podróże w nieznane, partyjkę brydża i dobrą książkę, ostatnio – najlepiej kryminał.

 

Prof. dr hab. inż. Anna Dobrzańska-Danikiewicz, urodziła się w 1975 r. w Gliwicach. Jest absolwentką Politechniki Śląskiej, na której ukończyła studia magisterskie na Wydziale Organizacji i Zarządzania (1999). Jako jedna z najlepszych absolwentek uczelni, uzyskała za to Nagrodę Rektora. W 2003 r. obroniła z wyróżnieniem doktorat na Wydziale Mechanicznym Technologicznym uzyskując nagrodę firmy Fiat Polska. W 2012 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Metalurgii, uczestnicząc jako pierwsza osoba z tego Wydziału w procedurze realizowanej tzw. „nowym trybem” i uzyskując Nagrodę Rektora. Postępowanie o nadanie tytułu naukowego profesora w dziedzinie nauk technicznych wszczęto w 2017 r. w Instytucie Metalurgii i Inżynierii Materiałowej im. Aleksandra Krupkowskiego Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. Począwszy od 2018 r. prof. dr hab. inż. A. Dobrzańska-Danikiewicz jest etatowym pracownikiem Wydziału Mechanicznego Uniwersytetu Zielonogórskiego, obecnie w Katedrze Materiałoznawstwa, Technologii i Eksploatacji Maszyn Instytutu Inżynierii Mechanicznej. 


Prof. A. Dobrzańska-Danikiewicz jest autorką, współautorką lub współredaktorką ok. 250 publikacji naukowych, w tym kilkunastu książek, z których wydane w ostatnich latach to: „Inżynieria powierzchni materiałów. Kompendium wiedzy i podręcznik akademicki” (2018), „Metalowe materiały mikroporowate i lite do zastosowań medycznych i stomatologicznych” (2017), „Nanokompozyty złożone z nanorurek węglowych pokrytych nanokryształami metali szlachetnych” (2015), „Księga technologii krytycznych kształtowania struktury i własności materiałów inżynierskich” (2013). Od 2018 jest współredaktorką Zeszytów Specjalnych (ang.: Special Issues), takich jak: “Advanced Nanoengineering Materials” (Journal of Nanomaterials, Hindawi), “Carbon Nanomaterials and Nanocomposites” oraz “Laser Processing of Materials” (Materials Performance and Characterization, 2019, ASTM International), “Synthesis and Characterization of Biomedical Materials” (Processes, MDPI), które już wyszły lub wkrótce ukażą się drukiem.


W czasie swojej aktywności naukowej prof. A. Dobrzańska-Danikiewicz uczestniczyła w kilkudziesięciu zagranicznych konferencjach naukowych, które odbyły się m.in. w Meksyku, Kanadzie, USA, Indiach, Turcji, Austrii, Francji, Portugalii, Hiszpanii, Szwajcarii, Niemczech, Włoszech, Słowenii, Rosji, Bułgarii, na Ukrainie, Węgrzech, Słowacji i Litwie, a także uczestniczyła w organizacji ponad 20 konferencji, seminariów lub paneli naukowych, w tym kilku za granicą. Brała udział w licznych programach europejskich, jako niezależny ekspert oceniający wnioski o dofinansowanie, wykładowca, badacz, doktorant i student, przebywając na kilkunastu stażach zagranicznych w Szwajcarii, Niemczech, Danii, Portugalii, Hiszpanii, Słowenii i we Włoszech, łącznie spędzając zagranicą około 2 lata. Uczestniczyła także jako wykonawca lub główny wykonawca w blisko 40 projektach badawczych  podnoszących jakość kształcenia. W czterech z nich pełniła funkcje kierownicze.


Od kilkunastu lat prof. A. Dobrzańska-Danikiewicz zajmuje się opiniowaniem projektów i dotychczas oceniła, jako niezależny ekspert, ponad 300 wniosków o dofinansowanie o charakterze naukowo-badawczym, wdrożeniowym i edukacyjnym na zlecenie instytucji publicznych (takich jak: NCBiR, PARP, NCN, OPI, Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju), przedsiębiorców i Agencji EACEA podległej Komisji Europejskiej. Ważną rolę w aktywności zawodowej zajmuje kształcenie młodzieży. Świadczy o tym wypromowanie blisko 50 inżynierów, ponad 20 magistrów i 4 doktorów, z których każdy obronił się z wyróżnieniem, a także realizowana wraz ze współpracownikami i doktorantami działalność wynalazcza, którą dokumentują 3 udzielone patenty, 6 zgłoszeń patentowych i 25 nagród przyznanych na międzynarodowych targach wynalazków, takich jak: KIWIE (Seul, Korea Południowa), ITEX (Kuala Lumpur, Malezja), iENA (Norymbergia, Niemcy), Expo (Macau, Chiny), FINEX (Teheran, Iran).


Prywatnie prof. A. Dobrzańska-Danikiewicz od 15 lat jest żoną Krzysztofa i mamą trzech córek – Zofii, Heleny i Ewy. Lubi górskie wycieczki, dalekie podróże w nieznane, partyjkę brydża i dobrą książkę, ostatnio – najlepiej kryminał.

 

Prof. Zbigniew Ficek urodził się 28 sierpnia 1956 r. w Łobzie (woj. szczecińskie). W 1980 r. ukończył z wyróżnieniem studia dzienne z fizyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.  Pracę magisterską wykonał i obronił w Zakładzie Optyki Nieliniowej, w Instytucie Fizyki UAM pod kierunkiem profesorów: Stanisława Kielicha i Ryszarda Tanasia.


Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Instytucie Fizyki UAM w Zakładzie Optyki Nieliniowej kierowanym przez prof. S. Kielicha. Rozprawę doktorską przygotował pod kierunkiem prof. S. Kielicha i R. Tanasia obronił w styczniu 1985 r. Rozprawa została wyróżniona nagrodą III stopnia ministra edukacji narodowej. Po doktoracie kontynuował pracę naukową w Instytucie Fizyki UAM w Zakładzie Optyki Nieliniowej na stanowisku adiunkta.


W 1988 r. wygrał konkurs na trzyletnie zatrudnienie w ramach Postdoctoral Research Fellow na Queensland University, Brisbane i w kwietniu 1989 r. wyjechał do Australii. Pracę naukową na Wydziale Fizyki tegoż Uniwersytetu prowadził pod kierunkiem prof. Petera D. Drummonda. W 1992 r. otrzymał prestiżowy pięcioletni grant QEII Fellowship przyznawany przez Australian Research Council. W 1996 r. Australian Research Council przyznał mu profesorski pięcioletni grant Professorial Research Fellowship. W kwietniu 1999 r. wyjechał na rok do Irlandii Pólnocnej, gdzie pracował na Wydziale Matematyki Stosowanej i Fizyki Teoretycznej na Queen’s University of Belfast jako UK EPSRC Professorial Research Fellow. Po powrocie do Brisbane kontynuował prace na Queensland University na stanowisku profesora. W 2002 r. zmienił zatrudnienie na Queensland University z czasowego etatu naukowego na stały etat naukowo-dydaktyczny, w ramach którego pracował do czerwca 2009 r.

Na Queensland University prowadził regularne wykłady z optyki kwantowej, fizyki kwantowej i elekrodynamiki. Wypromował sześciu doktorów.


W czerwcu 2009 r. przeniósł się do Arabii Saudyjskiej gdzie zaproponowano mu stanowisko profesora w wiodącej saudyjskiej instytucji naukowo-badawczej King Abdulaziz City for Science and Technology. Oprócz własnych badań naukowych prowadził tam również szkolenie młodych kadr polegające na nauczaniu studentów przygotowujących się do studiów magisterskich i doktoranckich na wiodących uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Anglii, Francji i Niemczech. Ci studenci studiują obecnie w Stanach Zjednoczonych na Texas AM University, w Kanadzie na Alberta University, w Anglii na Cambridge University i w Niemczech na Frankfurt University.


Prof. Z. Ficek współpracuje z kilkoma grupami naukowymi działającymi w różnych krajach, w Polsce (UAM Poznan), Malezji (International Islamic University Kuala Lumpur), w Chinach (Normal University, Wuhan; Peking University, Beijing). Dziedzina badań naukowych prof. Z. Ficka to optyka kwantowa, informatyka kwantowa oraz spektroskopia kwantowa. Program obecnych intensywnych badań to wykorzystanie małych układów atomów do produkcji kierunkowych anten i luster optycznych.


Za badania naukowe w Polsce był dwukrotnie wyróżniany nagrodami ministra edukacji narodowej (1975,1988), czterokrotnie nagradzany w Australii przez University of Queensland nagrodami za owocną współpracę międzynarodową (1994,1997, 2002, 2005), nagrodzony w Irlandii Północnej przez ministra rozwoju i nauki za współpracę z Queen’s University of Belfast w dziedzinie spektroskopii ze światłem ścieśnionym (spectroscopy with squeezed light), nagrodzony przez Australijską Akademię Nauk za owocną współpracę z Max-Plank Institute, Heidelberg, Niemcy. W 2010 r. za regularne pisanie recenzji prac do Physical Review Letters, Physical Review A i B został wyróżniony jako Outstanding Referee of the APS Journals. Jest członkiem Optical Society of America, a w latach 2012-2014 był członkiem komitetu redakcyjnego Optics Communications.


Wyniki swoich badań naukowych prezentował na wielu konferencjach międzynarodowych, a referaty proszone (invited talks) wygłosił na 28 konferencjach i szkołach naukowych. Jego prace są często cytowane. Ilość cytowań w całej karierze naukowej, według Web of Science 3 872. Cztery prace naukowe były cytowane więcej niż sto razy. Index Hirscha 32.


Jest współautorem dwóch monografii "Quantum Interference: Theory and Experiments" (Springer, 2005) i "Quantum-Limit Spectroscopy" (Springer, 2016), współredaktorem książki "Quantum Squeezing" (Springer, 2004), współautorem podręcznika "Quantum Optics for Beginners" (Pan Stanford, 2014), autorem dwóch podręczników "Quantum Physics for Beginners" (Pan Stanford, 2016) i "Problems with Solutions in Quantum Physics" (Pan Stanford, 2016).


Od 2015 r. jest związany z Uniwersytetem Zielonogórskim. Wówczas został zatrudniony na etacie adiunkta  w Instytucie Fizyki. Do 1 września 2019 r. przebywał na urlopie bezpłatnym. Obecnie na stałe przeniósł się do Zielonej Góry.


Serdecznie gratulujemy Państwu nominacji.
 

Prof. Zbigniew Ficek urodził się 28 sierpnia 1956 r. w Łobzie (woj. szczecińskie). W 1980 r. ukończył z wyróżnieniem studia dzienne z fizyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.  Pracę magisterską wykonał i obronił w Zakładzie Optyki Nieliniowej, w Instytucie Fizyki UAM pod kierunkiem profesorów: Stanisława Kielicha i Ryszarda Tanasia.


Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Instytucie Fizyki UAM w Zakładzie Optyki Nieliniowej kierowanym przez prof. S. Kielicha. Rozprawę doktorską przygotował pod kierunkiem prof. S. Kielicha i R. Tanasia obronił w styczniu 1985 r. Rozprawa została wyróżniona nagrodą III stopnia ministra edukacji narodowej. Po doktoracie kontynuował pracę naukową w Instytucie Fizyki UAM w Zakładzie Optyki Nieliniowej na stanowisku adiunkta.


W 1988 r. wygrał konkurs na trzyletnie zatrudnienie w ramach Postdoctoral Research Fellow na Queensland University, Brisbane i w kwietniu 1989 r. wyjechał do Australii. Pracę naukową na Wydziale Fizyki tegoż Uniwersytetu prowadził pod kierunkiem prof. Petera D. Drummonda. W 1992 r. otrzymał prestiżowy pięcioletni grant QEII Fellowship przyznawany przez Australian Research Council. W 1996 r. Australian Research Council przyznał mu profesorski pięcioletni grant Professorial Research Fellowship. W kwietniu 1999 r. wyjechał na rok do Irlandii Pólnocnej, gdzie pracował na Wydziale Matematyki Stosowanej i Fizyki Teoretycznej na Queen’s University of Belfast jako UK EPSRC Professorial Research Fellow. Po powrocie do Brisbane kontynuował prace na Queensland University na stanowisku profesora. W 2002 r. zmienił zatrudnienie na Queensland University z czasowego etatu naukowego na stały etat naukowo-dydaktyczny, w ramach którego pracował do czerwca 2009 r.

Na Queensland University prowadził regularne wykłady z optyki kwantowej, fizyki kwantowej i elekrodynamiki. Wypromował sześciu doktorów.


W czerwcu 2009 r. przeniósł się do Arabii Saudyjskiej gdzie zaproponowano mu stanowisko profesora w wiodącej saudyjskiej instytucji naukowo-badawczej King Abdulaziz City for Science and Technology. Oprócz własnych badań naukowych prowadził tam również szkolenie młodych kadr polegające na nauczaniu studentów przygotowujących się do studiów magisterskich i doktoranckich na wiodących uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Anglii, Francji i Niemczech. Ci studenci studiują obecnie w Stanach Zjednoczonych na Texas AM University, w Kanadzie na Alberta University, w Anglii na Cambridge University i w Niemczech na Frankfurt University.


Prof. Z. Ficek współpracuje z kilkoma grupami naukowymi działającymi w różnych krajach, w Polsce (UAM Poznan), Malezji (International Islamic University Kuala Lumpur), w Chinach (Normal University, Wuhan; Peking University, Beijing). Dziedzina badań naukowych prof. Z. Ficka to optyka kwantowa, informatyka kwantowa oraz spektroskopia kwantowa. Program obecnych intensywnych badań to wykorzystanie małych układów atomów do produkcji kierunkowych anten i luster optycznych.


Za badania naukowe w Polsce był dwukrotnie wyróżniany nagrodami ministra edukacji narodowej (1975,1988), czterokrotnie nagradzany w Australii przez University of Queensland nagrodami za owocną współpracę międzynarodową (1994,1997, 2002, 2005), nagrodzony w Irlandii Północnej przez ministra rozwoju i nauki za współpracę z Queen’s University of Belfast w dziedzinie spektroskopii ze światłem ścieśnionym (spectroscopy with squeezed light), nagrodzony przez Australijską Akademię Nauk za owocną współpracę z Max-Plank Institute, Heidelberg, Niemcy. W 2010 r. za regularne pisanie recenzji prac do Physical Review Letters, Physical Review A i B został wyróżniony jako Outstanding Referee of the APS Journals. Jest członkiem Optical Society of America, a w latach 2012-2014 był członkiem komitetu redakcyjnego Optics Communications.


Wyniki swoich badań naukowych prezentował na wielu konferencjach międzynarodowych, a referaty proszone (invited talks) wygłosił na 28 konferencjach i szkołach naukowych. Jego prace są często cytowane. Ilość cytowań w całej karierze naukowej, według Web of Science 3 872. Cztery prace naukowe były cytowane więcej niż sto razy. Index Hirscha 32.


Jest współautorem dwóch monografii "Quantum Interference: Theory and Experiments" (Springer, 2005) i "Quantum-Limit Spectroscopy" (Springer, 2016), współredaktorem książki "Quantum Squeezing" (Springer, 2004), współautorem podręcznika "Quantum Optics for Beginners" (Pan Stanford, 2014), autorem dwóch podręczników "Quantum Physics for Beginners" (Pan Stanford, 2016) i "Problems with Solutions in Quantum Physics" (Pan Stanford, 2016).


Od 2015 r. jest związany z Uniwersytetem Zielonogórskim. Wówczas został zatrudniony na etacie adiunkta  w Instytucie Fizyki. Do 1 września 2019 r. przebywał na urlopie bezpłatnym. Obecnie na stałe przeniósł się do Zielonej Góry.


Serdecznie gratulujemy Państwu nominacji.