Aktualności

11 stycznia 2021 r.

Z wielkim żalem informujemy, iż wczoraj zmarł biskup senior diecezcji zielonogórsko-gorzowski Adam Dyczkowski, doctor honoris causa Uniwersytetu Zielonogórskiego. Tytuł ten otrzymał w czerwcu 2011 roku.

Podczas laudacji poświęconej Jego Ekscelencji, ówczesny rektor uczelni prof. dr hab. Czesław Osękowski mówił, iż biskup Adam Dyczkowski charakteryzował się wyrozumiałością, ojcowską troską, umiejętnością wskazywania właściwych rozwiązań i racjonalne, kierujące się dobrocią i życzliwością postępowanie. Uczył nas wszystkich – od przedszkolaka i ucznia szkoły podstawowej do studenta, od nauczyciela do profesora – pokory wobec spraw tego i tamtego świata, wiary i miłości. A tylko one dają nadzieję.
 

Zamiłowanie do kapłaństwa wykazywał już od szkoły średniej. W 1952 roku, zaraz po maturze,  wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Od samego początku swojej posługi wykazywał się cierpliwością, umiejętnością rozwiązywania sporów, zrozumieniem ludzkiej natury, a co za tym idzie łatwością w nawiązywaniu kontaktów i dobrych relacji z innymi. Wiele osób darzyło Go wielkim zaufaniem. Dlatego jeszcze w seminarium został dziekanem kapłanów. Jak wspominał ks. prof.  Józef Swastek – był na tym odpowiedzialnym urzędzie alumnem opatrznościowym.

Święcenia kapłańskie ksiądz Adam Dyczkowski przyjął z rąk ówczesnego biskupa, a późniejszego kardynała – Bolesława Kominka. Następnie rozpoczął edukację na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Siedem lat po przyjęciu święceń uzyskał stopień doktora filozofii. Wtedy też podjął pracę duszpasterską we Wrocławiu, stając się przede wszystkim opiekunem duchowym środowiska akademickiego. Ksiądz dr Adam Dyczkowski od razu zyskał zaufanie i miłość młodzieży, albowiem, jak napisał o nim w 25-lecie posługi biskupiej (i jednocześnie w 25-lecie własnego pontyfikatu) bł. Jan Paweł II: Powołany, by kroczyć ścieżką Pana, gruntownie wykształcony w dyscyplinach filozoficznych i teologicznych, już u początków swego posługiwania w sposób szczególny okazałeś się zatroskany o właściwe przygotowanie przyszłych kapłanów i katolickie wychowanie młodzieży.
 

Stworzył dla studentów i uczniów wrocławskich duchowy i rzeczywisty dom – dom, który popularnie nazywano „Czwórką” (jako że mieścił się przy ulicy Katedralnej pod numerem 4). A w domu najważniejsi byli ojcowie duchowi, którzy starali się uczyć młodych ludzi dobroci, uczciwości, patriotyzmu i nade wszystko głęboko przeżywanej wiary.
We wrześniu 1978 r., został biskupem pomocniczym diecezji wrocławskiej. Wiązało się to z pracą w Komisjach Episkopatu Polski, przede wszystkim zajmujących się duszpasterstwem akademickim. Cieszył się dużą sympatią młodzieży, był powiernikiem, przewodnikiem i spowiednikiem młodych ludzi.

Zanim dotarł do Zielonej Góry, przez ponad rok sprawował urząd biskupa w diecezji legnickiej. W lipcu 1993 r. został się biskupem ordynariuszem diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Jego posługa na Ziemi Lubuskiej była bardzo owocna. Jedną z Jego pierwszych inicjatyw był Diecezjalny Kongres Rodzin, a także powołanie na terenie diecezji Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Akcji Katolickiej, zorganizowanie duszpasterstwa harcerzy i wyznaczenie opiekujących się nim kapłanów. Ważna była dla niego misja czynienia dobra w różnych grupach społecznych, szerzenie społecznej moralności i kształtowanie rodzin i wychowywanie młodzieży w duchu  katolickim. W tym czasie miejsce miały ważne wydarzenia. Najpierw pojawił się projekt włączenia naszego regionu, po uprzednim rozczłonkowaniu, do województw wielkopolskiego i dolnośląskiego. Prowadziło to do sporów między północną i południową częścią regionu.  Biskup Ordynariusz wezwał do pojednania. Przyczynił się do porozumienia, czego efektem jest również powstanie dwóch ośrodków akademickich na Ziemi Lubuskiej – Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Gorzowie oraz Uniwersytetu Zielonogórskiego. - Nasza uczelnia od wielu lat buduje pozycję ważnej na mapie kraju placówki akademickiej, przede wszystkim dzięki kadrze naukowej, potencjałowi badawczemu, a także zaangażowaniu studentów.  „Jego Ekscelencja Ksiądz Doktor od początku swej posługi towarzyszył zielonogórskiemu ośrodkowi akademickiemu. Był częstym i niezwykle pożądanym gościem Politechniki Zielonogórskiej i Wyższej Szkoły Pedagogicznej, a po ich połączeniu w 2001 roku – Uniwersytetu Zielonogórskiego. Można rzec, że współtworzył naszą uczelnię, tak w wymiarze duchowym, jak i najzupełniej materialnym. Jego otwartość, wrażliwość na ludzkie problemy i ciepłe wskazywanie właściwych ścieżek postępowania, zjednały Mu w naszym środowisku autentyczny podziw i sprawiły, że cieszył się i cieszy ogromnym zaufaniem – mówił prof. Czesław Osękowski w 2011 r.

Z wielkim żalem informujemy, iż wczoraj zmarł biskup senior diecezcji zielonogórsko-gorzowski Adam Dyczkowski, doctor honoris causa Uniwersytetu Zielonogórskiego. Tytuł ten otrzymał w czerwcu 2011 roku.

Podczas laudacji poświęconej Jego Ekscelencji, ówczesny rektor uczelni prof. dr hab. Czesław Osękowski mówił, iż biskup Adam Dyczkowski charakteryzował się wyrozumiałością, ojcowską troską, umiejętnością wskazywania właściwych rozwiązań i racjonalne, kierujące się dobrocią i życzliwością postępowanie. Uczył nas wszystkich – od przedszkolaka i ucznia szkoły podstawowej do studenta, od nauczyciela do profesora – pokory wobec spraw tego i tamtego świata, wiary i miłości. A tylko one dają nadzieję.
 

Zamiłowanie do kapłaństwa wykazywał już od szkoły średniej. W 1952 roku, zaraz po maturze,  wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Od samego początku swojej posługi wykazywał się cierpliwością, umiejętnością rozwiązywania sporów, zrozumieniem ludzkiej natury, a co za tym idzie łatwością w nawiązywaniu kontaktów i dobrych relacji z innymi. Wiele osób darzyło Go wielkim zaufaniem. Dlatego jeszcze w seminarium został dziekanem kapłanów. Jak wspominał ks. prof.  Józef Swastek – był na tym odpowiedzialnym urzędzie alumnem opatrznościowym.

Święcenia kapłańskie ksiądz Adam Dyczkowski przyjął z rąk ówczesnego biskupa, a późniejszego kardynała – Bolesława Kominka. Następnie rozpoczął edukację na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Siedem lat po przyjęciu święceń uzyskał stopień doktora filozofii. Wtedy też podjął pracę duszpasterską we Wrocławiu, stając się przede wszystkim opiekunem duchowym środowiska akademickiego. Ksiądz dr Adam Dyczkowski od razu zyskał zaufanie i miłość młodzieży, albowiem, jak napisał o nim w 25-lecie posługi biskupiej (i jednocześnie w 25-lecie własnego pontyfikatu) bł. Jan Paweł II: Powołany, by kroczyć ścieżką Pana, gruntownie wykształcony w dyscyplinach filozoficznych i teologicznych, już u początków swego posługiwania w sposób szczególny okazałeś się zatroskany o właściwe przygotowanie przyszłych kapłanów i katolickie wychowanie młodzieży.
 

Stworzył dla studentów i uczniów wrocławskich duchowy i rzeczywisty dom – dom, który popularnie nazywano „Czwórką” (jako że mieścił się przy ulicy Katedralnej pod numerem 4). A w domu najważniejsi byli ojcowie duchowi, którzy starali się uczyć młodych ludzi dobroci, uczciwości, patriotyzmu i nade wszystko głęboko przeżywanej wiary.
We wrześniu 1978 r., został biskupem pomocniczym diecezji wrocławskiej. Wiązało się to z pracą w Komisjach Episkopatu Polski, przede wszystkim zajmujących się duszpasterstwem akademickim. Cieszył się dużą sympatią młodzieży, był powiernikiem, przewodnikiem i spowiednikiem młodych ludzi.

Zanim dotarł do Zielonej Góry, przez ponad rok sprawował urząd biskupa w diecezji legnickiej. W lipcu 1993 r. został się biskupem ordynariuszem diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Jego posługa na Ziemi Lubuskiej była bardzo owocna. Jedną z Jego pierwszych inicjatyw był Diecezjalny Kongres Rodzin, a także powołanie na terenie diecezji Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Akcji Katolickiej, zorganizowanie duszpasterstwa harcerzy i wyznaczenie opiekujących się nim kapłanów. Ważna była dla niego misja czynienia dobra w różnych grupach społecznych, szerzenie społecznej moralności i kształtowanie rodzin i wychowywanie młodzieży w duchu  katolickim. W tym czasie miejsce miały ważne wydarzenia. Najpierw pojawił się projekt włączenia naszego regionu, po uprzednim rozczłonkowaniu, do województw wielkopolskiego i dolnośląskiego. Prowadziło to do sporów między północną i południową częścią regionu.  Biskup Ordynariusz wezwał do pojednania. Przyczynił się do porozumienia, czego efektem jest również powstanie dwóch ośrodków akademickich na Ziemi Lubuskiej – Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Gorzowie oraz Uniwersytetu Zielonogórskiego. - Nasza uczelnia od wielu lat buduje pozycję ważnej na mapie kraju placówki akademickiej, przede wszystkim dzięki kadrze naukowej, potencjałowi badawczemu, a także zaangażowaniu studentów.  „Jego Ekscelencja Ksiądz Doktor od początku swej posługi towarzyszył zielonogórskiemu ośrodkowi akademickiemu. Był częstym i niezwykle pożądanym gościem Politechniki Zielonogórskiej i Wyższej Szkoły Pedagogicznej, a po ich połączeniu w 2001 roku – Uniwersytetu Zielonogórskiego. Można rzec, że współtworzył naszą uczelnię, tak w wymiarze duchowym, jak i najzupełniej materialnym. Jego otwartość, wrażliwość na ludzkie problemy i ciepłe wskazywanie właściwych ścieżek postępowania, zjednały Mu w naszym środowisku autentyczny podziw i sprawiły, że cieszył się i cieszy ogromnym zaufaniem – mówił prof. Czesław Osękowski w 2011 r.