Aktualności

4 grudnia 2017 r.

Z głębokim żalem zawiadamiamy o śmierci  prof. dra hab. Jerzego Brzezińskiego
wieloletniego dyrektora Instytutu Filologii Polskiej, znakomitego naukowca–językoznawcy, nauczyciela wielu z nas.

Pogrzeb Profesora odbędzie się 5 grudnia 2017 r. o godz. 12.30 na cmentarzu komunalnym (stara część) w Zielonej Górze.

Msza żałobna zostanie odprawiona o godz. 8.00 w Kościele pw. Ducha Świętego w Zielonej Górze.

Profesor Jerzy Brzeziński. Badacz – nauczyciel – organizator

Profesor Jerzy Brzeziński urodził się 1 marca 1934 roku w Porębach Leśnych w powiecie Mińsk Mazowiecki. Studia polonistyczne podjął na Wydziale Filologiczno-Historycznym w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Był uczniem słynnych badaczy: Stanisława Bąka, Stanisława Rosponda i Leona Zawadowskiego, Henryka Borka. Pracę magisterską  napisał i obronił w 1957 roku pod kierunkiem prof. dra hab. Stanisława Rosponda pod tytułem: Archaizacja w powieściach i opowiadaniach historycznych Stefana Żeromskiego. W 1972 roku uzyskał tytuł doktora na podstawie dysertacji pt. Język Franciszka Dionizego Kniaźnina napisanej pod kierunkiem wybitnego onomasty prof. dra hab. Henryka Borka. W 1978 roku stopień doktora habilitowanego na podstawie książki Wyznaczniki językowostylistyczne poezji sentymentalnej i po złożonym kolokwium na Uniwersytecie Poznańskim. Profesorem nadzwyczajnym został w roku 1993, zwyczajnym zaś cztery lata później.

Prof. Jerzy Brzeziński rozpoczął pracę  jako nauczyciel polonista w Liceum Ogólnokształcącym w Gubinie (1957-1966) i jednocześnie prowadził badania naukowe, dlatego też przeniesiony został służbowo do utworzonego w Zielonej Górze Studium Nauczycielskiego, przekształconego w 1971 roku w Wyższą Szkołę Nauczycielską, a następnie Wyższą Szkołę Pedagogiczną im. Tadeusza Kotarbińskiego. Tu współtworzył środowisko polonistyczne. W latach 1977-1981 był prodziekanem, a następnie w latach 1981-1984 dziekanem Wydziału Humanistycznego, od roku 1984 przez dwie dekady sprawował funkcję dyrektora Instytutu Filologii Polskiej i przez wiele lat kierownika Zakładu Języka Polskiego.

Zajmował się badaniami z zakresu lingwistyki historycznej, stylistyki związanej z badaniami języka osobniczego oraz stylistyki historycznej tekstów artystycznych, a także  dialektologią, prowadził badania o charakterze komparatywnym i konfrontatywnym.   Pokłosiem studiów idiolektalnych i polszczyzny artystycznej jest wiele prac Profesora, jak chociażby: Styl językowy polskiej powieści sentymentalnej (1991), O języku poezji Tadeusza Łady-Zabłockiego (2001), Osobliwości języka poezji Michaliny Chełmońskiej-Szczepankowskiej (2003). Był inicjatorem szeroko znanej środowisku językoznawczemu serii wydawniczej Studia o języku i stylu artystycznym – jej pierwszy tom ukazał się w 1995 roku.

Jako nauczyciel wypromował kilkuset magistrów, wśród których znaleźli się także stypendyści Ministra Edukacji Narodowej oraz laureaci konkursu Primus inter pares. Był promotorem siedmiu prac doktorskich, zrecenzował wiele prac doktorskich i rozpraw habilitacyjnych. 

Był animatorem i przewodniczącym Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, sprawował opiekę nad działalnością komisji językoznawstwa Lubuskiego Towarzystwa Naukowego, należał do grona członków Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, a w latach 1995-1997 sprawował funkcje członka Zarządu Głównego tej organizacji.

Z głębokim żalem zawiadamiamy o śmierci  prof. dra hab. Jerzego Brzezińskiego
wieloletniego dyrektora Instytutu Filologii Polskiej, znakomitego naukowca–językoznawcy, nauczyciela wielu z nas.

Pogrzeb Profesora odbędzie się 5 grudnia 2017 r. o godz. 12.30 na cmentarzu komunalnym (stara część) w Zielonej Górze.

Msza żałobna zostanie odprawiona o godz. 8.00 w Kościele pw. Ducha Świętego w Zielonej Górze.

Profesor Jerzy Brzeziński. Badacz – nauczyciel – organizator

Profesor Jerzy Brzeziński urodził się 1 marca 1934 roku w Porębach Leśnych w powiecie Mińsk Mazowiecki. Studia polonistyczne podjął na Wydziale Filologiczno-Historycznym w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Był uczniem słynnych badaczy: Stanisława Bąka, Stanisława Rosponda i Leona Zawadowskiego, Henryka Borka. Pracę magisterską  napisał i obronił w 1957 roku pod kierunkiem prof. dra hab. Stanisława Rosponda pod tytułem: Archaizacja w powieściach i opowiadaniach historycznych Stefana Żeromskiego. W 1972 roku uzyskał tytuł doktora na podstawie dysertacji pt. Język Franciszka Dionizego Kniaźnina napisanej pod kierunkiem wybitnego onomasty prof. dra hab. Henryka Borka. W 1978 roku stopień doktora habilitowanego na podstawie książki Wyznaczniki językowostylistyczne poezji sentymentalnej i po złożonym kolokwium na Uniwersytecie Poznańskim. Profesorem nadzwyczajnym został w roku 1993, zwyczajnym zaś cztery lata później.

Prof. Jerzy Brzeziński rozpoczął pracę  jako nauczyciel polonista w Liceum Ogólnokształcącym w Gubinie (1957-1966) i jednocześnie prowadził badania naukowe, dlatego też przeniesiony został służbowo do utworzonego w Zielonej Górze Studium Nauczycielskiego, przekształconego w 1971 roku w Wyższą Szkołę Nauczycielską, a następnie Wyższą Szkołę Pedagogiczną im. Tadeusza Kotarbińskiego. Tu współtworzył środowisko polonistyczne. W latach 1977-1981 był prodziekanem, a następnie w latach 1981-1984 dziekanem Wydziału Humanistycznego, od roku 1984 przez dwie dekady sprawował funkcję dyrektora Instytutu Filologii Polskiej i przez wiele lat kierownika Zakładu Języka Polskiego.

Zajmował się badaniami z zakresu lingwistyki historycznej, stylistyki związanej z badaniami języka osobniczego oraz stylistyki historycznej tekstów artystycznych, a także  dialektologią, prowadził badania o charakterze komparatywnym i konfrontatywnym.   Pokłosiem studiów idiolektalnych i polszczyzny artystycznej jest wiele prac Profesora, jak chociażby: Styl językowy polskiej powieści sentymentalnej (1991), O języku poezji Tadeusza Łady-Zabłockiego (2001), Osobliwości języka poezji Michaliny Chełmońskiej-Szczepankowskiej (2003). Był inicjatorem szeroko znanej środowisku językoznawczemu serii wydawniczej Studia o języku i stylu artystycznym – jej pierwszy tom ukazał się w 1995 roku.

Jako nauczyciel wypromował kilkuset magistrów, wśród których znaleźli się także stypendyści Ministra Edukacji Narodowej oraz laureaci konkursu Primus inter pares. Był promotorem siedmiu prac doktorskich, zrecenzował wiele prac doktorskich i rozpraw habilitacyjnych. 

Był animatorem i przewodniczącym Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, sprawował opiekę nad działalnością komisji językoznawstwa Lubuskiego Towarzystwa Naukowego, należał do grona członków Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, a w latach 1995-1997 sprawował funkcje członka Zarządu Głównego tej organizacji.